Í borginni minni Maskína

Í borginni minni Maskína
á einhver afmæli,
Sylvía, Kólumbus,
fólkið sem skemmtir sér,
trén eru stór,
ræturnar sprengja stéttina,
þau eru stór bæði upp og niður,
í borginni er ekkert yfir nema himinn.

Í borginni er kveikt, það á einhver afmæli,
það er kveikt til að minna mig á að Sean
gengur í pels af mömmu sinni og pabba,
í haustsvalanum í turninum.

Í borginni Innstunga ímynda ég mér,
til að minna mig á,
ég er þrettán, það er október,
það eru fréttir frammi í útvarp Reykjavík,
klukkan er orðin eitthvað,
ég er inní herbergi og sný öfugt,
hangi á fótunum fyrir ofan rúmið,
ég er á hvolfi,
ég ímynda mér að ég sé níu,
ég er níu og mig grunar
að C.S Lewis sé kommúnisti,
ég hugsa oft um það,
C.S. Lewis er kommúnisti.

Í borginni,
getiði hætt að tala,
mig langar að standa í borginni,
og reyna að sjá stelpuna brenna,
þessa litlu sem hljóp einu sinni allsber,
eins og vasaljós.
Í borginni minni Slökkvari,
svo ímynda ég mér myrkur,
til að minna mig á,
ég snýst við,
mikið afrek unnið,
undir verður upp,
í borginni Myrkur,
ég er fjörutíu,
hef séð sjóinn hverfa,
séð fólk breytast,
í kyndla,
þau settust upp í rúmunum,
í borginni Kveikjari,
og sátu í rúmunum
og loguðu eins og eldspýtur,
eins og barnið sem breyttist í vasaljós.

Ég ímynda mér til að minna mig á
að fréttirnar voru sagðar,
að ég hékk á hvolfi,
að steypan sprakk,
að barnið hljóp,
að fólkið brann,
að ekkert var yfir nema himinn,
að ekkert var undir nema rætur,
sem sprengdu stéttar.

Í borginni minni
í haustsvalanum,
ég grillaði ekkert í sumar,
ég átti afmæli,
meinlætalíf á silfurbakka,
góður infrastrúktúr fyrir bros,
slökkt á grilli,
kveikt á súlu,
á eldspýtu,
á vasaljósi,
á kyndli,
í sex manneskjum,
og svo slökkt,
og svo kveikt á súlu.

Í borginni minni,
ég slepp ekki,
ég er innstunga,
ég er vasaljós,
ég er kyndill,
í borginni minni Ógeð,
með himinn yfir,
en ímyndið ykkur,
ef það fær ykkur til að kveikja,
í afmæli,
þá er það frábært.

Broskall

Hann kom inn
    með hníf í vinstri hendi.

Hann reið hestinum mínum
    upp í mót.
        Ég reið hestinum mínum
                niður í mót.

Hann

Upp í mót.
    Niður í mót.

    Kom inn,

Hesturinn minn hneig niður.

        með hníf í hægri hendi.

Hann reið hestinum mínum upp í mót.
    Við vorum helluð.

            Hann hljóp út á engið.

Hesturinn minn hneig niður
    þegar hann reið honum upp í mót.
        Hesturinn minn hneig niður
        þegar við vorum helluð.

Með hníf í hendi
    braut hann gluggann.

        Hann hljóp út á opið engið.

Hann tók hestinn minn
    og fór
        upp í mót.
            Hesturinn minn hneig niður.

Með hníf í vinstri hendi
        kom hann inn.

Við fórum niður í mót,
    hesturinn og ég.

Hann var með hníf í vinstri hendi.
    Hann kom inn,
    útganga um gluggann,
    með hnífinn í hægri hendi.

Hann fór með hestinn minn upp í mót.
    Ég fór með hestinn minn niður í mót.
    Hesturinn hneig niður.
    Hesturinn minn hneig niður.

Hann var með hníf í hendi þegar hann kom inn
    Hann var með hníf í hendi þegar hann fór
        út á engið
        hann braut gluggann.

Hesturinn minn hneig niður
    af því að
        ég fór með hestinn minn upp í mót
    og hann fór með hestinn minn niður í mót.

á miðri musterishæðinni
undir hornsteini heimsins
sem er rammaður inn í marmara og gull

er galopin gröf eða pyttur
þar sem sálir feðranna marsera hring
eftir hring við einn eilífðar sorgarsálm

þarna þramma ísak og ísmael saman
meðan þeir bíða hins hinsta dags með abel
og kaín adam og abraham jakobi jósefi og mósesi
jósúa davíð salómoni heródesi og júdasi makkabeusi

jóhannesi jesúsi og múhameð spámanni
nokkrum nafngreindum englum af karlkyni
ásamt persneskum keisurum rómverskum landstjórum
hellenskum kóngum kalífum krossförum soldánum
og útvöldum nútíma harðstjórum liðnum og lífs

Útréttingar

hvort finnst þér betra að versla
í Bóner eða Konunni?

hvað með Þvagkaup í Smárasóttarlind?

Allt er svo dýrt í Klígju Hellefu..

Kaupa nokkra hóra í píkinu?

sæðubótarefni í Nöttó?

æi...

það er svo notalegt að útrétta
og finna hvernig lífsorkan lekur

úr manni á meðan
ónýt föt örbirgð og sjálfsafmennskunn

kúgast þegar ég sé pakkanúðlur
og Bónusbrauð

en ég kvarta ekki
reyniberin eru svo fallega rauð

almenningssalernum verður útrýmt
símaklefar leysa þá af hólmi

„Oooo, þetta vildirðu,”
segir stóra systir
þegar ég
ber mig aumlega
út af ógleðinni;
„Þú valdir það sjálf
að láta barna þig!”

„Það sagði enginn
að þetta væri alltaf auðvelt,”
segir sama systir
þegar ég tala um
frekju í krílinu
og óþægð.

Hin systirin
hlær bara
hálf kvikindislega
og talar um karma;
segir mér
hvað ég hafi verið
skelfilegt barn;
eiginlega
hafi þeim verið
meinilla við mig
fram undir fermingu.

Miklir mannvinir, þær systur,
og samúðarfullar.